800 کیلومتر راهو کوبیده اومده تا من وقتی میرم مطب واسه یه جراحی ساده تنها نباشم.کلی پای تلفن اصرار میکنم که نیازی نیست بیای میگه باشه تا من حرص نخورم و نگران شب تا صبح تو جاده بودنش نشم میگه باااشه اما نیم ساعت قبل عمل میرسه و در برابر اخم من فقط لبخند میزنه و شب دوباره این راهو برمیگرده که صبح سر کارش باشه.آخه من به تو چی بگم؟چی میتونم بگم؟
عارفی پرسید: دوست را چون دوستش داری نیازش داری؟ یا چون نیازش داری دوستش داری؟
گفتم: چون دارمش بی نیازم.
چه دوسته خوبی. منم اینجوریم که وقتی در مقابله یه مهربونیه بیش از اندازه (بیش از حد تصور و توقعم)قرار میگیرم اخم میکنم انگار ناراحت شدم ولی تو دلم عروسیه. چرا؟
راستش دقیق نمیدونم فکر میکنم به این خاطر باشه که چون توان جبرانشو نداریم حس ناراحتی بهمون دست میده.
سلام
آدم های مهربان به تنها چیزی که فکر نمی کنن جبران خوبیهای اونهاست و این نوع رفتارها برای اونها کاملا طبیعیه
سپاس از حضور روشنتون
سلام
کاملا درسته.ممنون از لطف شما.
سلام چقدر شما خوشبختین ... داشتن دوست خوب، ثروت بی نهایته...
حق با شماست.