یک روز دوباره خانه خواهم رفت
در خواهم زد چون مرد بیگانه
خواهی پرسید: "کیست پشت در"؟
خواهم پرسید: "کیست در خانه"؟
آری یک روز خانه خواهم رفت
در خواهم زد چون مرد دیوانه
دیوانه تری به خشم خواهد گفت:
"او نیست توی این خانه"
یک روز دوباره خانه خواهم رفت
اما...اما کجاست آن خانه
نه مادر نه پدر نه در...
آیا...آیا همه چیز بود افسانه؟
" گلچین گیلانی "
با پاهای برهنه از دریا می آمدم
تا انتهای غروب
وقتی که کفشهایم پر از دانه های شن بود
وقتی که صدف ها را به ارمغان تو عاشقانه چیدم
دریا پر از مهتاب بود
وقتی که چشم منتظرم ستاره ها را بدرقه می کرد
سپیده اندوه سر زد
و تنها مرغان سپیدی
وقتی که تو را میان خلوت ساحل و دریای مسافر گم کردم.
" عظیم خلیلی "
روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد
و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت
روزی که کمترین سرود بوسه است
و هر انسان برای هر انسان برادری است
روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند
قفل افسانه ایست
وقلب برای زندگی بس است
روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است
تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی
روزی که آهنگ هر حرف زندگیست
تا من به خاطر آخرین شعر رنج جستجوی قافیه نبرم
روزی که هر لب ترانه ای است
تا کمترین سرود بوسه باشد
روزی که تو بیایی
برای همیشه بیایی
و مهربانی با زیبایی یکسان شود
روزی که ما دوباره برای کبوترهایمان دانه بریزیم
و من آن روز را انتظار می کشم
حتی روزی که دیگر نباشم...
" احمد شاملو "
ما چون دو دریچه روبروی هم
آگاه ز هر بگو مگوی هم
هر روز سلام و پرسش و خنده
هر روز قرار روز آینده
عمر آینه بهشت اما... آه
بیش از شب و روز تیر و دی کوتاه
اکنون دل من شکسته و خسته ست
زیرا یکی از دریچه ها بسته ست
نه مهر فسون نه ماه جادو کرد
نفرین به سفر که هر چه کرد او کرد.
"مهدی اخوان ثالث"